Beautiful Andrew
by glenmore bacarro
Chapter 5
Sa simula ay matipid ang mga halik ni Andrew, maingat, tinatantya kung ano ang magiging tugon ni Carl.
Malambot ang mga labi ni Andrew, mainit, matamis...nang lumapat ang kanyang mga labi ay sandaling ninamnam niya ang ligayang dulot nito, at tulad ng sa isang ibong nakalaya, nagpaubaya sya sa dikta ng damdamin, dahan dahang kusang gumalaw ang kanyang mga labi upang tumugon sa mga nagaalab na halik ni Andrew.
Napapikt siya sa ligayang naguumapaw sa kanyang puso, nawala ang kanina’y agam agam sa kanyang puso, nawala ang takot at pangamba sa mga maaring mangyayari kinabukasan. Ang tanging alam niya ay nakakulong siya ngayon sa init at ligayang hatid na kanyang nadarama.
Naging mas mapusok ang mga halik ni Andrew na sinabayan na rin ng mga nagaalab na tugon ni Carl.
Ninanamnam ng bawat isa ang tamis at init ng kanilang mga halik, kusang nagtatagpo ang kanilang mga dila at tila ba yaw magpadaig sa bawat isa. Unang bumitaw si Carl, inilayo niya bahagya ang mukha at tinitigan si Andrew, pinadaan niya ang mga daliri sa mukha nito, sinundan ang bawat kanto na animoy iginuguhit niya ang mukha ni Andrew.
Ngumiti ito at sa mga mata ay nakadungaw ang mga pigil na luha, “You are so beautiful Andrew” anas nito.
Seryoso nitong pinadaan muli ang daliri sa kabuuan ng kanyang mukha, napikit si Andrew sa ligayang hatid nito, dama niya ang maiinit na daliri ni Carl, kusa niyang hinalikan ang mga ito ng napadaan ito sa kanyang mga labi. Halik na ipinagpatuloy niya sa kanyang palad, pataas hanggang sa nasumpungan nitong muli ang kanyang mga labi.
Hinila niya sii Carl palapit sa kama habang ang isang kama’y nitoy hinuhubad ang kanyang t-shirt. Naupo ito doon at umusog pumagitna, nakatigtig lamang ito sa kanya. Mula sa pagkakatayo ay hinubad ni Carl ang mga damit hanggang sa ang brief na lamang niya ang natira, ditto ay nakaumbok ang naghuhumindik na niyang pagkalalaki, sa kama ay nagtatanggal na din ng pantalon si Andrew.
Sumampa sa kama si Carl at hinanap nito ang mga uhaw na labi ni Andrew. Walang sawa nilang pinagsaluhan ang labi ng bawat isa, sa mga mumunting kagat at pagsipsip sa dila ng bawat isa na lalong nagpasidhi sa libog na kanilang nararamdaman. Ang kanilang mga kamay ay ginagalugad ang bawat teritoryong kanilang napupuntahan, mga himas na animoy noon lang naramdaman. Ang init ng kanilang mga palad ay dinadama ang bawat isa kaalinsabay ng mga mahihinang ungol ng kaligayahan.
Mula sa kanyang mga labi ay ibinaba ni Andrew ang halik sa leeg ni Carl, ang kiliting dulot nyon ang nagpasinghap sa kanya, ngunit saglit lang nagtagal ang mga halik na iyon sa kanyang leeg dahil lumipat ito sa kanyang dibdib, inilabas ni Andrew ang dila at duon ay pinasadahan ang itaas na bahagi ng dibdib ni Carl patungo sa kanyang utong.
Walang pagsidlan sa sarap ang nadama ni Carl ng maramdaman niya ang init ng dila ni Andrew sa kanyang utong, duon nagtagal ito, nilalaro laro ng dila nito ang nakatayong utong at manaka nakay sinisipsip ito, habang ang isang kamay ay patuloy sa paghimas at pa kuwa’y pagkurot sa kabilang utong niya, samantalang ang kabila naman ay ang paghimas pataas baba sa kanyang puson at sa nakaumbok niyang pagkalalaki.
“Oooohhhh….” Mga ungol na hindi mapigilan ni Carl.
Pagkadinig sa mga ungol ay lalong ginanahan si Andrew, mula sa salitang pasuso sa mga utong ni Carl ay pinadaan niya ang mainit niyang dila at mga halik pababa sa tyan nito, sinusundan ang mga linyang naghihiwalay sa mga abs nito. Hinalik halikan at kinagat kagat at pagdaka’y sinisipsip, ang kabuuan nito.
Halos hindi maipaliwanag ang nadarama ni Carl ng mga oras na iyon at tuluyan na siyang ginapi ng kanyang libog, sa sobrang sarap ay itunulak na nito ang ulo ni Andrew pababa sa naghuhumindig niyang ari. Naintidihan naman ito ni Andrew at nagpatianod ito sa kagustuhan niya. Dahan dahan nitong ibinaba ang huling saplot ni Carl at tumambad sa kanya ang galit nag alit na ari nito, at tila nanunuksong dinilaan niya ang pinakabutas nito at malasahan ang puting likidong naroroon. Napasinghap si Carl ng maramdaman niy ang pagdampi ng dila ni Andrew.
“Ooooohhhh…shit!...ang sarap moooohhh” hindi mapigilan ni Carl ang magmura ng naramdaman nitong tuluyang isunubo ni Andrew ang kanyang pagkalalaki, at ang dahang dahang pagsubo nito sa kabuuan niya, mainit…masarap.
“Ooohhhh…Andrew…shit!..Aaahhh..” tila asong ulol na nababaliw si Carl, habang tuloy ang paglabas masok nit okay Andrew. Masarap ang ginagawang pagsipsip at paghigop ni Andrew, mapaglaro ang dila nito sa kabuuan ng kanyang ari, wala itong kapaguran at tila ba sabik na sabik sa kanyang ginagawang pagpapaligaya kay Carl, habang nilalaro na rin nito ang sariling ari.
Ilang saglit pa nararamdaman na ni Carl ang kanyang nalalapit na pagsabog, kung kayat mas bumilis ang bawat ulos nito na sinasalubong naman ng mainit na si Andrew, mabilis at pabilis ng pabilis hanggang sa nanginig ang kanyang mga binti at pumulandit ang malapot at masaganang katas sa loob ng kanyang bibig, kasabay ng pagbulwak ng kanyang sariling tamod na tumalsik sa binti ni Carl at sa kubre kama.
“Oooohhhh…I’m cumminggg…ohhhh.” Sinalo lahat ni Andrew ang katas ni Carl hanggang sa mahimod niyang lahat. Wala siyang tinira, at hindi tulad ng nakagawian niya ay nilunok niya ito, matamis si Carl.
Nanlalatang nahiga sya sa tabi Carl, niyakap siya nito at natulog ng may mga ngiti sa labi.
Ang huling naramdaman na lamang niya ay ang masuyong halik sa kanyang noo at ang mala panaginip na pagbigkas ni Carl ng “I Love you, beautiful Andrew”, alam niyang hindi panginip iyon dahil dama niya ang pagmamahal.
Chapter 6
Nagising siyang wala na si Carl sa tabi niya, mag aalas otso na ng umaga. Napangiti siya ng maalala ang nangyari sa nagdaang gabi, magaan ang pakiramdam na bumangon siya at nagbihis. Sa loob loob niya ay nakapagpasya na siya ng kanyang desisyon, kailangan niyang mabuhay para kay Carl, para sa kanilang dalawa. Hinanap niya si Carl sa paligid ngunit wala ito, lumabas sya sa garden ngunit ni anino nito ay di niya nahanap.
Maghapon niyang hinanap si Carl sa buong hospital ngunit wala ito, nagtanong din sya kay Nel ngunit wala din itong ideya kung saan ito nagpunta. Nadismaya man sya sa kanyang maghapon ay hindi sya nawalan ng pagasa, umuwi sya sa kanilang bahay at nangakong aagahan bukas ang pagpunta sa hospital at baka sa kaling nandoon na ito, bukod pa doon ay nakapagpasya na siya, kakausapin niya si Dr. Santos at sabihing pumapayag na sya sa pangalawang operasyon, tiyak matutuwa ditto si Carl,, nais niya itong sorpresahin, tamang tama dahil nalalapit na ang Christmas party sa Hospital. Bukod kay Carl at sa kanya ay may mga piling piling bisita at pasyente na naimbitahan para sa munting salusalo sa pagdiriwang.
Kung hindi siya nagkakamali ay kasama pa si Carl sa mga nagorganisa sa party na iyon. Nabuo sa isip niya na sa gabing iyon din ay ipagtatapat na niya kay Carl ang lahat lahat, na mahal niya ito at wala siyang pakialam sa pangakong binitiwan niya kagabi lamang. Alam niyang mahal din siya ni Carl, ramdam niya sa mga halik at yakap nito kagabi, at hindi siya nagkakamali na narinig niya ito ng sinabihan sya ng I love you.
Ilang araw na ang nakalipas ngunit hindi niya parin nakikita si Carl. Halos araw araw na siya sa hospital kahit hindi pa schedule ng kanyang pagbisita ay pumupunta parin siya doon at nagbabakasakali na makita niya ito. Nalalapit na ang Christmas party, though si nurse Nel na mismo nagsabi na darating si Carl sa party ay hindi parin siya mapakali dahil hindi pa niya ito nakikita magmula ng gabing iyon. Halos magdadalawang linggo na ang nakalipas. Wala ding maitulong si Nel dahil ayon sa kanya ay hindi rin nito alam kung saan naglalagi si Carl.
“Hindi naba magbabago ang desisyon mo?” boses ni Nel, dinig ni Andrew habang palapit sa nakatalikod na nurse na may kung anong ginagwa sa nakaupong lalaki. Hindi niya makita ang mukha ng lalaki dahil natatakpan ito ng bulto ng katawan ni Nel.
“Hindi na.” sagot ng tinig, kumabog bigla ang dibdib ni Andrew, si Carl.
“Carlo, bat ba ang tigas ng ulo mo?”
“Ouch!..dahan dahan naman, baka mas lumala pa ang…”
“Carl?” excited na tawag ni Andrew, napalingon ang dalawa.
“A-nong..?!” natutop niya ang bibig ng makita ang mukha ni Carl, halos puno ito ng dugo.
“Don’t panic..,” agap nito “it’s just a bruise…” napatingin it okay Nel na tila ba humihingi ng kakampi.
“Ang mokong nakipagsapakan, ayan pinadugo nila ang ilong…tsk tsk tsk” susog ni Nel.
Napagmasdan nga ni Andrew ang mukha ni Carl, nosebleed nga lang ito, kumalat lang ang dugo marahil sa pagtutop nito sa ilong ng masapak…masapak? Ngunit bakit wala itong ibang pasa?
“Oh…I got just this one,” turo nito sa ilong “hindi na man ako nakisapakan, nasapak lang, hehehe” tila pagsagot ni Carl sa kanyang tanong sa sarili.
“Sorry for not brushing here for a while…may inasikaso lang ako, and.. I got sick for a week.” Hingi ng dispensa ni Carl. Naalala bigla ni Andrew ang tila pagiwas sa kanya nitong mg anakaraang lingo, sumimangot siya pero ng marinig niya ang sinabi nitong nagkasakit ito ay napalitan ng pagaalala ang kanyang mukha.
“Are you okay now?” lumapit siya dito at napagmasdan nga niya ito, pumayat uli ito, at medyo nagkakaroon ng kulay ang ilalim ng kanyang mga mata, medyo mahaba din ang mga buhok nito sa mukha na para bang ilang araw ng walang ahit.
“You still looked sick?”
“Don’t worry about me, Okay na ko…ang problemahin mo kung nao isusuot mo sa party,” ngumiti ito “remember bukas makalawa na yon” pagpapatuloy nito.
Napangiti siya, “youll be there, right?” tanong ni Andrew, tumnango lamang ito dahil abala si Nel sa paglilinis sa kanyang mukha.
Pagkatapos linisan ay tumayo ito at nagpaalam agad.
“What? Aalis kana?” nadismayang tanong ni Andrew.
“I have to, I’ve got work to do…hmmm see you at the party then”
Walang nagawa si Andrew kundi ang tumango, nasa pinto na ito ng hinabol niya,
“Promise me you’ll be there…at the part, I mean.”
Ngumiti ito at pinadaan niya ang mga daliri sa mukha nito, napapikit si Andrew sa ligayang hatid ng sensasyong iyon. “I’ll promise to be there, beautiful Andrew…” tumigil ito saglit “I know how to keep my promise and I just hope you do the same.” Seryoso ang mukhang simpleng paalala sa kanyang binitiwang pangako, ang huwag itong mahalin.
Sa likod ni Andrew ay napatiim bagang si Nel, kita sa kanyang mukha ang kirot at ang pagmamahal.
Mamyang gabi na ang party ngunit tulad ng mga nagdaang araw ay hindi niya pa nakikita si Carl. Nakahanda na ang kanyang isusuot, natawa pa siya sa sarili dahil kung dati ay mga damit pambabae at may kung anu anong kolorete ang ginagamit para magpaganda, ngayon ay pabalik balik siya sa salamin upang magpagwapo.
Dahil hindi formal ang party ay nakamaong pants lang sya na hapit sa maumbok niyang pwet at sa ngayoy magagandang hubog na binti, naka long sleeves sya ngunit inililis niya ang mahabang manggas nito hanggang taas ng kanyang siko. Noon niya napagtanto na magandang lalaki pala siya at may pagkahawig pa kay Paolo Ballesteros ng EB.
Ngumiti siya sa salamin at bahagyang inayos ang nagulong buhok, tumubong muli ang kanyang buhok mula ng itigil niya ang kanyang chemo. Tumagal pa siya sa salamin ng mga ilang minute bago niya napagpasyahang lisanin na ang kanilang bahay.
Chapter 7
Madami ng tao ng dumating siya, hinanap niya Carl ngunit wala pa ito, nakita niya si Nel at tinanong, sinabi nitong nasa rooftop daw at malamang ay pababa na din ito.
Nagkakasayahan na ang lahat at maging siya ay hindi niya napansin ang pagdaan ng oras,nawala ang kanyang pag kainip sa paghihibtay kay Carl.
“Can I offer you a drink?” mula sa likuran ay tumambvad si Carl na may hawak na dalawang bote ng beer. Iniabot niya ang isa, napatitig siya ditto at natulala sa mala Adonis na mukha nito, bumagay ditto ang suot at naitago nito ang medyo namayat na katawan niya.
“Ang susunod na kakanta ay walang iba kundi si Carl!” palakpakan ang mga naroroon na syang gumising sa tila ba nananaginip na si Andrew.
Itinaas lang ni Carl ang hawak na bote at umiling iling habang nakangiti… “they know that I don’t know how to sing…” nangingiting turan nito, at walang anu ano’y bigla uli nito tinaas ang kamay at itinuro si Andrew.
“I think you can do it for me…” kumindat ito sa kanya.
Aayaw sana siya lalo na ng tinawag ang kanyang pangalan ngunit napag isip isip niya na iyon na ang kanyang pagkakataon.
Umakyat sya sa pinagawang maliit na stage at kinuha ang mikropono.
“Ehem…” panimula niya, nakita niyang nakatawa si Carl, “bago ako kakanta, ay nais ko lamang pong iparating sa inyo lalo na sayo…Carl, na…” pambibitin niya, nakita niyang bahagyang sumeryoso ang mukha ni Carl “na kinausap ko na si dr, santos at nakaiskedyul na ako para sa aking pangalawang operasyon.”
Ngumiti siya at dinig niya na may mga nagsipalakpakan, nguinit kay Carl lamang nakatuon an kanyang mga mata, nakita niyang tumango tango ito at ngumiti sa kanya ng napakatamis kasabay ng pagtaas nito ng kanyang bote.
Pumailan lang ang malamyos na melodya ng kanyang awitin mula sa sound system…
“There are times,
When I just want to feel your embrace…
In the cold night…
There are times…”
Nakatanaw sa entablado ay halos sumabog na ang dibdib ni Carl, sari saring emosyon ang kanyang nararamdaman, kasabay ng malamyos na tinig Andrew ay ang unti unti pamumuo ng mga luha sa kanyang mga mata.
Sa entablado ay nakatuon lang ang mata ni Andrew kay Carl, mula sa malayo ay nakikita niyang may kung anong gumugulo sa isipan nito. At sa bawat titig nito ay ramdam niya ang pagmamahal na kahit kalian hindi inamin sa kanya ni Carl.
“You were just the dream that I once knew,
I never though I would be, right for you…
I just can’t compare you with
Anything in this world…
You’re all I need..
To be with, forevermore…”
Hindi na makayang pigilin pa ni Carl ang damdamin, tumalikod ito at hahakbang na lamang palayo ng marinig niya ang pagtawag sa kanyang pangalan mula sa mikropono..
“Carl, you have known from the very start that I love you. That you were the reason why I kept fighting at nangako sa sariling hindi kita bibiguin, na kaya kong labanan ang sakit na ito para sa iyo, para sa atin… Carl, I love it when you call me name, I love the way you touch me, the way you smile…everything about you..everything.” nangingilid na ang mga luhang nagpatuloy si Andrew, wala siyang pakialam na dinig ng lahat ang kanyang pagtatapat
“I’m sorry I can’t keep my promise, I just can’t live not loving you. Sorry dahil hindi ko kayang hindi ka mahalin, dahil sa simula palang alam kong minahal na kita. Carl, can we fight this illness together? Be with me, be my strength…I want you Carl…and I love you…”
Hindi na kaya pang pakinggan ni Carl ang mga sasabihgin nito, tuluy tuloy na ang agos ng luha sa kanyang mga mata, mabuti na lamang at nakatalikod siya, ngunit hindi niya mapigilan ang pagyugyog ng balikat sa mga impit na hikbi dahil sa sakit nanararamdaman.
Mabigat ang mga paang humakbang siya palayo, di niya alintana ang muli ay pagtawag sa kanya ni Andrew, ang nais lamang niya ay lumayo hanggat kaya pa niya.
Kitang kita ni Andrew kung paano hindi man lang sya nilingon ni Carl, nasaktan sya sa kaisipang hindi pinanindigan ni Carl ang kanyang nararamdaman. Sigurado siyang mahal din siya nito, hindi lang niya maintindihan kung bakit at kung ano ang pumipigil ditto upang kayaning tikisin ang kanyang damdamin.
Nakatulala siya sa stage at wala sa sariling bumaba siya, inalalayan siya ng isang lalaki at pinaupo, nakita niya na sumunod si Nel kay Carl. Sari saring tanong ang gumugulo sa kanyang isipan, tumulo ang mga luhang kanina pa ay gustong kumawala.
“Fuck Carl! This is what I fear the most!” sigaw ni Nel, “Kung nakinig ka lang sa akin noon pa edi sana hindi na umabot pa sa ganito?”
“I don’t need your preaching Nel, you know my reasons.”
“But he has the right to know!?” tila nanlalatang pilit ni Nel. “You should tell him the truth…”
“Masasaktan lamang sya.” sagot nito.
“Masasaktan? Ano sa tingin mo ang nangyayari ngayon Carlo? Hindi ba lahat tayo nasasaktan? Sinasaktan lang natin ang bawat isa, why not just tell him the truth?”
“What truth?” mula sa binuksang pinto ay sabad ni Andrew, sapat na ang kanyang mga narinig upang malaman niya kung anuman ang itinatago nina Nel at Carl.
Gulat at tila nabuhusan ng malamig na tubig ang dalawa.
“Ah..eh…its nothing.” Si Carl, kita sa kanyang mukha ang lubos na paghihirap.
“No its not nothing…I know may hindi kayo sinasabi sakin.” matigas ang boses na sagot ni Andrew.
“Andrew…please,..it’s just…”
“Carl and I are lovers.” Pagputol ni Nel sa pagpapaliwanag ni Carl.
to be continued...
No comments:
Post a Comment