Showing posts with label Stories. Show all posts
Showing posts with label Stories. Show all posts

Tuesday, March 3, 2015

For Rosaline


For Rosaline
012109

You loved him dearly more than anyone else.
With his words uttered sweetly you have him first.
He’s yours, living on painted dreams.
But your story is not always as it seems.

You’re the woman he loves before he met her.
You own his heart and he has you to care.
Just for you he loves to sing songs in bliss.
As you whispers his name everytime you’re about to kiss.
Yet with a dreadful twist you are forgotten.
For he had been captured by her then
You had not been mentioned on the story they made.
That once upon a lovely time Romeo has a mate.

You can’t cry his name for it had been Juliet’s.
She was chosen over you, a woman you can’t hate.
Because she loves him more than he loves you.
And he loves her more than you love him too.

You were left undone, you did no wrong.
Your part had gone, you’re a muted song.
Though you started it all you let go of your hold.
From the greatest love story a man had ever told.

Saturday, January 7, 2012

God


God

source: [unknown] a forwarded message


it takes time to read this, but it is a VERY INTERESTING CONVERSATION...



An Atheist Professor of Philosophy was speaking to his Class on the Problem Science has
with GOD, the ALMIGHTY.
He asked one of his New Christian Students to stand and . . .


Professor : You are a Christian, aren't you, son ?

Student : Yes, sir.

Professor: So, you Believe in GOD ?

Student : Absolutely, sir.

ProfessorIs GOD Good ?

Student : Sure.

Professor: Is GOD ALL - POWERFUL ?

Student : Yes.

Professor: My Brother died of Cancer even though he Prayed to GOD to Heal him.

Most of us would attempt to help others who are ill.

But GOD didn't. How is this GOD good then? Hmm?

(Student was silent )

Professor: You can't answer, can you ? Let's start again, Young Fella.

Is GOD Good?

Student : Yes.

Professor: Is Satan good ?

Student : No.

Professor: Where does Satan come from ?

Student : From . . . GOD . . .

Professor: That's right. Tell me son, is there evil in this World?

Student : Yes.

Professor: Evil is everywhere, isn't it ? And GOD did make everything. Correct?

Student : Yes.

Professor: So who created evil ?

(Student did not answer)

Professor: Is there Sickness? Immorality? Hatred? Ugliness?

All these terrible things exist in the World, don't they?

Student : Yes, sir.

Professor: So, who Created them ?

(Student had no answer)

Professor: Science says you have 5 Senses you use to Identify and Observe the World around you.

Tell me, son . . . Have you ever Seen GOD?

Student : No, sir.

Professor: Tell us if you have ever Heard your GOD?

Student : No , sir.

Professor: Have you ever Felt your GOD, Tasted your GOD, Smelt your GOD?

Have you ever had any Sensory Perception of GOD for that matter?

Student : No, sir. I'm afraid I haven't.

Professor: Yet you still Believe in HIM?

Student : Yes.

Professor : According to Empirical, Testable, Demonstrable Protocol,

Science says your GOD doesn't exist. What do you say to that, son?

Student : Nothing. I only have my Faith.

Professor: Yes,Faith. And that is the Problem Science has.

Student : Professor, is there such a thing as Heat?

Professor: Yes.

Student : And is there such a thing as Cold?

Professor: Yes.

Student : No, sir. There isn't.

(The Lecture Theatre became very quiet with this turn of events )

Student : Sir, you can have Lots of Heat, even More Heat, Superheat, Mega Heat, White Heat,

a Little Heat or No Heat.

But we don't have anything called Cold.

We can hit 458 Degrees below Zero which is No Heat, but we can't go any further after that.

There is no such thing as Cold.

Cold is only a Word we use to describe the Absence of Heat.

We cannot Measure Cold.

Heat is Energy.

Cold is Not the Opposite of Heat, sir, just the Absence of it.

(There was Pin-Drop Silence in the Lecture Theatre )

Student : What about Darkness, Professor? Is there such a thing as Darkness?

Professor: Yes. What is Night if there isn't Darkness?

Student : You're wrong again, sir.

Darkness is the Absence of Something

You can have Low Light, Normal Light, Bright Light, Flashing Light . . .

But if you have No Light constantly, you have nothing and its called Darkness, isn't it?

In reality, Darkness isn't.

If it is, were you would be able to make Darkness Darker, wouldn't you?

Professor: So what is the point you are making, Young Man ?

Student : Sir, my point is your Philosophical Premise is flawed.

Professor: Flawed ? Can you explain how?

Student : Sir, you are working on the Premise of Duality.

You argue there is Life and then there is Death, a Good GOD and a Bad GOD.

You are viewing the Concept of GOD as something finite, something we can measure.

Sir, Science can't even explain a Thought.

It uses Electricity and Magnetism, but has never seen, much less fully understood either one.

To view Death as the Opposite of Life is to be ignorant of the fact that

Death cannot exist as a Substantive Thing.

Death is Not the Opposite of Life: just the Absence of it.

Now tell me, Professor, do you teach your Students that they evolved from a Monkey?

Professor: If you are referring to the Natural Evolutionary Process, yes, of course, I do.

Student : Have you ever observed Evolution with your own eyes, sir?

(The Professor shook his head with a Smile, beginning to realize where the Argument was going )

Student : Since no one has ever observed the Process of Evolution at work and

Cannot even prove that this Process is an On-Going Endeavor,

Are you not teaching your Opinion, sir?

Are you not a Scientist but a Preacher?

(The Class was in Uproar )

Student : Is there anyone in the Class who has ever seen the Professor's Brain?

(The Class broke out into Laughter )

Student : Is there anyone here who has ever heard the Professor's Brain, Felt it, touched or Smelt it? . . .

No one appears to have done so.

So, according to the Established Rules of Empirical, Stable, Demonstrable Protocol,

Science says that You have No Brain, sir.

With all due respect, sir, how do we then Trust your Lectures, sir?

(The Room was Silent. The Professor stared at the Student, his face unfathomable)

Professor: I guess you'll have to take them on Faith, son.

Student : That is it sir . . . Exactly !

The Link between Man & GOD is FAITH.

That is all that Keeps Things Alive and Moving.


NB:

I believe you have enjoyed the Conversation . . . and if so . . .

You'll probably want your Friends / Colleagues to enjoy the same . . . won't you?

Forward them to Increase their Knowledge . . . or FAITH.

*That student was Einstein


*blogger's note: 
this piece was forwarded to me, and i have no proof whether the story is real or if it is in fact Einstein story. 



Friday, January 6, 2012

Once Again, I saw him "I Never Lied" he said.


Once again, i saw him. "I Never Lied"  he said.
by Carlvon Aquino (blogger's bestfriend)


One thing, I learned is that TRUST weighs way heavier than love and respect together.

Waking by the mornings filled with the world’s“WHAT IF’S” and “IF ONLY’S” is worse than not having waken at all. Sometimes the universe do not permit us to live as how we want to, not because it simply says “no”, but because not everything in it is worth trying for, because if we do, this may either hurt us or make us just dejectedly a failure.

Sometimes, it is better to keep out from the opposite’s snares and temptations because, simply, we are better off alone or maybe because we have this simple happy heart that would long to smile just as exactly what it requires.

Most of relationships fail because they are being founded with merely just the thought of trying it.“Would it work out?”...“Would it last long?”  Essentially, everybody should know, that if we happen to meet a partner and find ourselves asking the same questions, we probably have also found ourselves inside the most dangerous peril of failing.

Not only that! We probably have also found ourselves lost and more confused. But wait! There’s more.We probably have found ourselves asking the universe’s most controversial questions---
“WHAT IF?”
“ IF ONLY...”
That is because we never thought of learning to trust ourselves with it, learn to entrust ourselves to our partners and learn to trust our partners for the relationship.
“WHAT IF I WAS JUST THAT SWEETER?” ...“IF ONLY, I REPLIED TO HIS TEXT MESSAGES…”
“WHAT IF I NEVER DROPPED HIS CALLS?” ...“IF ONLY I ANSWERED HIS CALLS AT NIGHT EVEN WHEN I DIDN’T FEEL LIKE ANSWERING IT…”
“WHAT IF I SAID YES! WHEN HE WAS ASKING TO JOIN ME ON A BARKADA TRIP?”...“IF ONLY I WAS NOT THAT RUDE AND STRICT,…”
“WHAT IF I NEVER MET HIM?”..."IF ONLY… I NEVER HAD SEX WITH HIM OR HER…”

See??? See how it works? We bargain ourselves in exchange for those unlived moments which we should have done. Even to the singlest and smallest detail for us to exchange ourselves into, we desperately succumb to deal for the bargain JUST NOT TO FEEL THE IMPACT OF THE SEPARATION. Just not to feel the pain. Well, I should say, THAT is not as easy as wanting to listen to “MARIPOSA TRAICIONERA” sounding from his blackberry.
“WHAT IF I JUST TRUSTED HIM ON WHAT HE SAID?”
“WHAT IF HE WAS REALLY FAITHFUL?”
“WHAT IF WAS’NT REALLY LYING ALL THIS TIME?”
“WHAT IF I WAS WRONG WHEN I TOLD HIM HE ALWAYS IS A LIAR?”
“IF ONLY I JUST LISTENDED…”
“IF ONLY I WAS JUST THAT FIRM…”

--------
This is an article or a note from one who’s heart is dying.I rarely talk to him.But one time, I saw him singing one of his favorites on a videoke bar. I barely recall it but I think Its called “HERE WITHOUT YOU?” I stopped what I was doing and just stared at him.

His voice was a crack. His singing sucked, but there was something in him that made me stare longer. There was something in his voice that made me understand why he was singing his song again.With the song’s piercing lyrics, resonated his voice that was full of longing and desperation.

I asked him how he does that. But he answered me with his sharp brown eyes that produced the moist I can never forget---the moist that echoed the beats of agonizing heart.

I asked him, “Do you miss somebody?”

He looked down and felt silent for a second as he reached his hand to his pocket and pulled out a folded paper with encryptures in it. He cried even harder.

I could feel the pain flowing with the tears his two stressed eyes brought out.The wet tears glistened as if they were feasting and shouting sound of joy after having sharp-stabbed the man’s heart and left it still caged inside his thorax bleeding and with no air.

He handed me the thing, now, moistened with his bitter tears and troubled with the shaking of his hand.

“What is this?” I asked in a soft comforting but probing husk.

He just stared at me straight like shooting me with his two irises that totally pierced me in my own two eyes like a dart board.

Suddenly, he whispered shakingly, “ I never lied to that somebody!”

Perplexed, confounded and stymied I managed my composure as he leaped and ran towards the darkness until I can not barely see his silhouette.And there I was. Puzzled and silenced with a note in my hands like having given the most classified secrets of the world.

It took me not an hour when I already found myself bursting in tears gazing and reading what the man gave me. It took me days to digest what it said.

Now, what appeared to me was a very clear explication of what he wrote. It took me more than strength and confidence to grasp it and tell to myself what it liked me to process.
“UNDERSTAND YOURSELF BOY!”
 Alas, I breathed an air of relief. A pipe of hope.That man was an icon.
Intelligently, he changed himself through learning the most essential savor of relationships. Sadly, he only learned this after having failed to the spiking truth that regrets are done and enjoyed last.

I rushed to search the man because I wanted to listen to his stories. But he was nowhere to be found.In exhaustion from my rushing, I rested a seat on a boat’s pedestal facing the tired sun setting on rather tranquil sea. Now, I believe, that I met the man, who, in how many years of black and white lies, have learned the concept of entrusting himself.Only that, maybe, in the wrong person who’s intention was never to treasure his once-in-a-lifetime-self-discovery. He learned that.Yes! He really did. Maybe, he was from a very sad and unfortunate experience where he probed not to trust anybody.

I believe he did not lie to his somebody!I should know that! It was clearly encrypted and sculpted in his solemn but tired sad tears.
“HE NEVER LIED!”

I blurted to myself “AND IT WAS, FOR HIM, A VERY GREAT ACHIEVEMENT!”

It was like him, saying, it took him a day to fall for someone but it might take him forever to diffuse and forget.I wonder when and where would I be given a split second to see him once more and listen to his stories.I know, he will never stop loving… and he will never stop learning. I just wonder really, when and where again, when I have already found myself. #s21

Tears



Tears

There was a blind girl who hated herself for being blind. 

She hated everyone around her except her loving boyfriend.


One day, the girl said that if she could just see the world, she will marry her boyfriend.


'Till one day someone donated eyes to her and then she saw the world as what she wished for.

She's so happy when she saw everything she dreamed for long, including her boyfriend who said..


"Now that you can see the world, will you marry me?"


The girl was shocked when she found out that her boyfriend is also blind. She refused to marry him.



Her boyfriend walk away slowly with tears and said in a loving voice.


"Just take care of my eyes."


Monday, January 2, 2012

Scratches


Scratches


While dad was polishing his new car, his 4 year old son picked up a stone and scratched one on the side of the car. in his fits of anger, dad took the child's hand and hit it many times...
[he] didn't realized that he hit his son's hand with a wrench.

At the Hospital, his son asked, 
"Dad, when will my fingers grow back?"

Dad was so hurt,in guilt, he went back to the the car and kicked it[the car] a lot of times.

Exhausted. 
He sit back and looked at the scratches his son made...




it read...
"I Love You Dad"






---

Tuesday, December 27, 2011

Ballad to a Mother's Heart



Ballad to a Mother’s Heart
062404
glenmore bacarro

When a young lad visit his dear maiden,
He went to bent, kiss her delicate hand.
He asked the love he really long,
Knelt down and rendered a song.

The maiden stood and held the lad up,
With a smile she whispered her curse.
“Dear lad if you really love me…”said she.
“Bring your mother’s heart and offer to me.”

Without second thought the young lad left
With the promised love he took the bet.
He went home late with his mother’s worry.
He just smiled and he uttered his sorry.

As the silver moon hid by the frosty clouds,
The stars dimmed, the night seems so bad.
A young soul with a thirsty heart,
Hold a heart, dipping with blood.

With the prize he held at hands.
He ran wild through the darkness’ maze.
Wet not by tears but by blood, he run...run.
But he trembled and fell down.

This young lad cried with pain.
But still he holds the prize on his numb hand.
He shouted with agony tearing the darkness.
Alas! He thought of his mom.

Out of the dark below the ground,
A voice he heard so grace so kind.
“Stand Up!” the voice commands.
With fear the lad cried, finding the sound.
“Stand Up! Where it hurts, son?”
It was his mother’s heart.


-*-

Friday, December 23, 2011

Midnight Blue


Midnight Blue
by glenmore bacarro  

Halos dalawang buwan na ang nakakaraan, mula ng bumisita ako sa lugar na ito. Hindi ko alam kung ano ang dahilan ko kung bakit bumalik pa ko dito, alam kong mahirap makahanap ng kwento sa lugar na tulad nito, at alam kong malapit nako sa deadline para sa colum ko ng mga sarisaring kwento sa school organ namin, siguro may isa akong dahilan… umaasa parin ako na makita ko uli siya.

Napansin ko na siya sa unang araw palang ng ‘community duty’ namin sa health clinic sa lugar nila. Isa akong nursing student at kasama sa aming related learning experience ang pagboboluntaryo ng aming serbisyo sa mga mahihirap na komunidad. Nakita ko siyang nakatambay sa may tindahan sa tapat ng clinic at tahimik na nagyoyosi, gwapo siya, maputi at makinis parang hindi siya nababagay sa lugar na iyon, matangkad at may matipunong katawan. Marahil ay napansin niya akong nakatingin sa kanya, dahil bigla siyang tumingin din sa akin at tinaas ang hawak na yosi na para bang sinsabi niyang gusto mong humitit? Namula ako sa pagkapahiya, hiya sa sarili dahil ngayun lang ako humanga sa isang katulad ko…kapareho kong lalaki din, at hiya sa kanya dahil bukod sa bago palang ako sa lugar na iyon ay hindi ko rin siya kilala.

Iniwas ko bigla ang aking tingin at hindi na ko nangahas na sulyapan pa siya, aware ako na nakatingin na siya sa’kin at ng naglakas loob akong sulyapan siya ay nakita ko siyang patalikod at iiling iling na naglakad papalayo…marahil ay nakangiti siya ani ko sa aking sarili at saglit na nagsisisi sapagkat hindi ko nasulyapan ang mga ngiting iyon.
Natapos ang buong araw at naghahanda na kami sa paguwi ng makita ko uli siya, nakatayo sa isang poste ng meralco at muli ay nayoyosi. Muli ay hindi ko maialis ang aking tingin sa kanya. Mukhang malalim ang kanyang iniisip kung kaya nagkaroon ako ng sapat na oras para siya ay matititgan. Muli, hindi ko mapigilan ang paggapang ng kilig sa ‘kin, at lihim kong pinagalitan ang aking sarili sa isang kahibangan na ngayun ko lang naramdaman.


“Uy, sino tinitingnan mo?” siko sakin ng isa kong kagrupo si  Jordan, at sinundan niya ng tingin ang aking tinatanaw.

Nangiti siya at tiningnan niya ako ng makahulugan…alam kong ang iba sa aking mga karupo ay may pagdududa na sa aking kasarian dahil maging ako man s asarili ko ay pinagdududahan ko ang aking pagkalalaki. Hindi na siya umimik ng  makita niya ang aking tinititigan…magsasalita sana ako upang depensahan ang aking sarili pero inunahan niya ako ng pagtapik sa aking balikat sabay sabing “Wag ka magalala, kaibigan ka parin namin.”

Napamaang ako sa tinuran niya. Iniwan niya akong natulala, ibinalik ko ang aking tingin sa lalaking nagyoyosi  at kumabog ang aking dibdib ng makita ko siyang titig na titig sa akin… sa kanyang mga mata hindi ako sigurado kung ano ang nakita ko…kung paghanga o lungkot, malalim at alam kong may iba sa lalaking ito.

“Guys bilis bilisan niyo, baka gabihin kayo, malayo pa naman ang labasan at medyo delikado sa lugar naito…lalo na sa mga tulad niyong istudyante.” Ang narinig kong turan ng aming c.i. nagkumahog akong ayusin ang mga gamit ko at ng nglakad na kaming palabas sa lugar na iyon dinaanan naming siya, nakayuko lang siya at nagsindi uli ng yosi. Ng iiwas ko ang tingin ko sa kanya ay nakita kong nakatitig sakin si Jordan. Titig na makahulugan.


Nagkayayaan kami ng grupo na uminom sa bahay ng isa sa amin bago umuwi sa kanikanilang mga bahay. Alas diyes pa naman ng umaga ang duty naming kinabukasan, nagkaayaan at dalawa lang sa grupo ang hindi sumama, dalawang babae, ako at limang lalake kaming lahat, kasama si Jordan. Gwapo si Jordan, ma appeal pero hindi ako nagkaroon ng malisya sa kanya simula pa noon. Kahit maraming girls at mga bading ang kinikilig at naghahabol sa kanya, palibhasa matalino at may dugong espanyol. Sa una ay maayos ang inuman, palibhasa mga istudyante kame, may kanya kanyang alawans kaya nag beer kami, redhorse at bumili na kami agad ng dalawang case kahit alam naming hindi namin kakayanain yun dahil bukod sa wala sa amin ang lasenggo eh mahihina kami pagdating sa beer. Kalagitnaan ay nagsialisan na ang iba at yung mga babae. Nadako ang usapan sa sex at hindi ko akalain na ilalag ako ni Jordan sa mga kagrupo ko at nauwi sa tuksuhang lasing ang usapan. Tinutukso ako sa kasarian ko at alam kong naasar na ako dahil nagpumilit na akong umuwi.

Marahil ay nakonsensya si Jordan at nagpumilit siya na sabay na kami tutal ay pareho lang kami ng uuwiang lugar, magkasunod na kanto lang ang layo ng bahay nila sa boarding house na inuupahan ko. Wala na rin ako nagawa kahit asar ako sa kanya dahil hilong hilo na rin ako.

Ako ang unang bababa pero bumaba na din siya at sinabing lalakarin nalang niya hanggang sa kanila. Hindi ako umimik dahil masama parin ang loob ko sa kanya naglakad kami ng tahimik at nang makarating nako sa bhause ko at akmang bubuksan na ito ng ngsalita siya.

“Sorry, di ko sinasadya.” Tumigil lang ako sandali at akmang papasaok na ng hinarang niya ang kanyang katawan sa pinto. Tumitig siya sa akin at sa isang iglap ay siniil niya ako ng halik…hindi ko alam kung dahil sa kalasingan kung bakit hindi ko siya nagawang itulak at hinayaan ko siyang ipagpatuloy ang ngayo’y masuyo na niyang halik. Ng maghiwalay ang aming mga labi ay nakatitig lang ako sa kanya at nagtatanong…

“Mahal kita, Nel” anas niya… “…matagal na.”

Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko…alam kong hindi ko siya mahal pero hindi ko magawang kontrahin ang nagsususmamo niyang mga mata. Iniiwas ko ang aking mga mata sabay sabing “Hindi pwede… hindi dapat…” ngunit muli dumampi ang mga labi niya.

Tuluyan nang nawala sa huwisyo ang utak ko at nagpadala ako sa tawag ng libog…dahil aminin ko man o sa hindi sa unang halik palang niya tinigasan na rin ako.

Hinila ko siya papasok sa loob ng bhause, itinulak niya pasara ang pinto habang siil parin ako ng halik. Nasasarapan ako sa halik niya at sa isang sulok ng aking isip ay hindi si Jordan ang humahalik sa akin kundi ang lalaking iyon…

Sa isiping iyon ay lalo akong nalibugan sa ginagawa sa akin ni Jordan… nakipagsabayan ako sa kanyang halik, dahan dahan kong sinisipsip ang kanyang dila at nilalaro din ito sa loob ng aking bigbig…napapaungol siya at sabay ang mumuting kagat niya sa aking pangibabang labi…masarap ang halik niya, manamis namis, lasang beer ng hinaluan ng lalaking lalaking amoy ng hininga niya. Isa isa niyang hinuhubad ang mga butones ng uniform ko at ginaya ko na rin sya, paisa isa hanggang sa tuluyang tanging mga brief na lang naming ang natira, hinimas ko ang kanyang bukol at nadama ko ang tirik na tirik na niyang pagkalalki…hinila ko sya ng mga ilang hakbang patungo sa may sofa at pabagsak kaming tumumba…masuyo at marahas parin ang maga halik ni Jordan, at minamasahe ng mga kamay niya ang aking likuran, dibdib, puson…masasarap ang mga sensasyong iyon, habang halos ginagaya ko lamang ang lahat ng mga ginagawa niya sa akin...alam ko na alam niya na iyon ang una ko sa pakikipagtalik sa isang lalaki. Bumaba ang halik niya sa leeg ko, ramdam ko ang init at basang labi niya sabay ng mga mumunting kagat at sipsip…napapaungol ako sa sarap...pinapadaan niya ang dila pababa sa aking dibdib at dagling pinagsawaan ang aking utong…tanging mga ungol lamang ang naisusukli ko sa nakakakiliting sarap na hatid nito…bumaba siya ulit paunti unti at dama ko ang init ng kanyang dila sa puson at at ang masusuyong haplos sa aking katawan, habang tuluyana na niyang hinubad ang suot kong brief at saglit na tinitigan ang naghuhumindig kong ari…
hinawakan niya ito at ikinulong sa kanyang mga palad at dahan dahan at tila ba nanunudyong dampian ng halik ang pinakaulo nito…halik at panakanaka ay dinidilaan niya ang butas nito…napapaungol ako sa sarap, ganun pala ang pakiramdam. Halos nagmakawa ako sa kanya na ituloy lang niya ang ginagawa...nahugot ko ang aking hininga ng maramdaman ko ang init at basa niyang pagsubo sa ulo ng burat ko,,,at dahang dahang isubo ang kabuuan nito...napasinghap ako sa sarap at sa kiliting sensasyon ng kanyang ginagawa…napasabunot ako sa kanyang buhok ng ramdam ko ang higpit at pressure ng kanyang patsupa, hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdamang sarap...
“Ooooohhhh…shitttt ang sarrrapppp…ahhhhh” magaling si Jordan, duda akong matagal na niya itong ginagawa…sa patuloy niyang paglabas masok pagsubo sa akin ay alam kong malapit na akong labasan...at marahil ay naramdaman niya ito dahil mas lalo niyang binilisan at hinigpitan ang kanyang pagtsupa...kasabay ng aking ungol ay ang pagsubo niya ng buo sa aking titi at bumulwak ang aking katas sa loob ng kanyang bibig sabay sa pagnmasahe sa aking bayag at pagkurot sa aking utong…halos mapasigaw ako sa sarap. Mga ilang segundo ding sumirit ang aking katas at sinimot niya lahat iyon…hinahabol ko ang aking hininga at nawalan ng lakas ng tumigil siya sa pagtsupa sa akin at pagsimot sa aking katas..muli siyang humalik sa aking dibdib at nagjakol habang sinususo ako..ilang sandali lang din ang lumipas ng pumulandit ang kanyang katas. Nakatitig lang ako sa kanya at hindi makapaniwala sa mga nangyari. Tumingin siya sa akin at ngumiti, niyakap niya ako at ilang sandali pa ay nakatulog  na siya…
----

Nagpatuloy ang relasyong hindi ko mawari kung ano sa amin ni Jordan…alam kong hindi ko siya mahal pero masarap siya sa kama..ilang beses ding naulit ang aming pagtatalik ngunit alam kong hanggang kama lang nararamdaman ko sa kanya… patuloy parin akong lihim na umiibig sa lalaking araw araw kong nakikitang nakatambay sa may poste ng meralco.

At kung minsan nararamdamn ko ang hinanakit sa akin ni Jordan at ang kanyang selos sa lalaking ni hindi ko pa nakikilala.
Isang araw na halos wala kaming ginagawa sa clinic ay inatake kami ni Jordan ng kalibugan. Sa likod ng clinic kahit tanghaling tapat ay iniraos naming ang nagiinit naming katawan. Pagakatapos naming nagtsupan ay pinauna ko na si Jordan pabalik at maghihintay ako ng ilang sandali para hindi kami mahalata. Ng papalabas na ako sa tabing na pader ay laking gulat ko ng makita kong nakatayo lang at naksandall sa pader sa kabila ng pinagtalikan naming ni Jordan ang lalaking lihim kong iniibig…natulala ako at napako sa kinatatayuan at namula sa pagka pahiya. Tiningnan niya ako ng makahulugan at ngumiti siya sa akin...ang unang beses kong nakitang ngiti na tumunaw sa aking puso, ang mapupula niyang labi at ang mapuputing pantay pantay na mga ngipin...itinaas niya ang kanyang hawak na yosi at lumakad papalayo. Para akong tuod na nakatulala lang sa kung saan siya nakatayo kanina. Ng hapon ding iyon, hindi ko siya nakita sa dati niyang tambayan


Ako ang naatasan isang hapon na maghouse visit sa isang batang maysakit, sinamahan ako ng isa kong kagrupong babae. Pagakatapos naming gawin ang dapat gawin ay umalis din kami agad sa takot na baka kung anung mangyari sa amin doon. Huli na ng mapansin kong naiwan ko aking stethoscope at napagpasyahan ko na balikan ito sapagkat kakailanganin ko din ito kinabukasan sa school, wala kaming community duty kinabukasan. Uwian na ng maisipan kong daanan ang gamit kong naiwan at hindi nako nasamahan ni Jordan dahil sa tumawag ang kangyang mommy at magpapasama sa kung saan. Naglakas loob akong puntahan ang bahay ng batang maysakit kahit wala akong kasama, hapon na noon at papadilim na. Maayos ko naman narating ang bahay ngunit sa pagtataka ko at pagtataka ng lahat hindi namin mahanap ang nawawala kong gamit.

Nilisan ko ang bahay na namumroblema sa kung ano ang gagamitin ko kinabukasan…hindi ko napansin ang lalaking nakatayo sa di kalayuan at akmang lalagapasan ko na siya ng magsalita ito

“Pwede makisindi?” mala musikang boses na nagpakaba sa dibdib ko, madilim na nuon at naaaninag ko ang gwapong mukha ng lihim kong iniibig.

“Ha?” ang sagot patanong ko, dahil sa bukod sa hindi ako nagyoyosi eh wala din akong hawak na sigarilyo.

Ngumiti siya at hindi ko mapigilan ang mapanganga sa nakakahipnotismo niyang mga ngiti.

“Pwede ba kitang ihatid?” sa halip ay tanong niya at lumapit na siya sa akin at nuoy nasilayan ko ng malapitan ang napakaganda niyang mukha.

Marahil ay umoo ako dahil ang sunod ko na lang na naalala ay sabay kaming naglalakad patungong labasan. Walang imik at tahimik lang siyang humihitit ng yosi, may dala pala siyang lighter at naghatid sa akin ng kilig ang katotohanang marahil ay paraan niya lamang iyon upang mapansin ko siya.

Nasa may labasan na kami at sa hintayan ng sasakyan ng nagsalita siya…

“Gusto mo…videoke muna tayo?” sabi niyang nakatingin sa isang videoke hause sa amay di kalayuan...walang tao nuon dahil maaga pa kaya umoo ako dahil na rin sa ayaw ko pang matapos ang nga sandaling iyon.

Parang kilala na siya sa lugar na yon dahil parang sanay na sa kanya ang mga tagabantay sa videoke hause nayun… at sa kamalas malasan pa ng umorder siya ng inuming nakalalasing ay hard ito...wala daw stock ng beer… hindi nako nakapalag dahil sa bukod sa hindi niya ko tinanong kung umiinom ba ako ay basta nalamang sya umorder, sabay sabing “…pasensya na, wala silang redhorse.”

Maganda ang boses ni Jet, kasing swabe at lamig ng kanyang personality… nasa tono naman siyang kumanta pero hindi kagalingan. Nakailang kanta at ilang tungga din kami ng emperador ng maramdaman kong hindi na kinakaya ng sikmura ko ang alak.

Napasugod ako sa banyo dahil nasusuka na ko at nakasunod naman siya sa akin ng may pagaalala. Dahil na rin siguro sa hiya kaya hindi rin ako tuluyang nasuka…napapikit nalang ako dahil umiikot na ang paningin ko at sumandal sa dingding.

“Okay ka lang?” anang tinig na nagaalala...tumango lang ako sabay yuko sa may grripo at pinadaloy ang tubig at naghilamos…naramdaman ko ang kanyang kamay na hinahagod ang aking likuran… masarap sa pakiramdam ang kanyang ginagawa at kumabog ang aking dibdib at nawala ang aking pagkahilo…inaamin ko nagkaroon ako ng malisya sa simpleng hagod lang niya. Marahil ay naramdaman niya ang aking pagkabalisa kung kayat inalis niya ang kamay sa likod ko.

Tumayo ako, humarap sa kanya nakita kong titig na titig siya sa akin…

Dahan dahan niyang kinuha ang aking kaliwang kamay at dinala ito sa kanyang pisngi, pumikit siya na animoy nananaginip at masuyo niyang dinampian ng halik ang likod ng aking palad..  dumilat siya, at muli ay nakita ko sa kanyang mga mata ang lungkot, lungkot na minsan ko ng nakita sa kanyang mga mata… hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko ng mga panahong iyon dahil dama ko ang bigat ng pagiisa at sakit ng kalooban na kanyang dinaranas… hinawan ko ang kanyang mukha, pinadaan ko ang aking mga daliri sa linya ng kanyang panga at marahang pinisil ang kanyang pisngi… dahan dahan kong inilapit ang aking mukha at idinampi ang aking mga labi sa kanyang napaamang na mga labi..tamis ng halik ng tunay na pagibig,., marahan, masuyo…ngayon ko napatunayan na siya ang iniibig ko. Ng bumitaw ako at titigan sya ay siya ring pagdaloy ng luha sa kanyang mga mata, dama ko ang lungkot…pinunasan ko ng aking mga daliri ang kanyang mga luha at muli ay dinampian ko siya ng halik, at sa pagkakataong ito gumanti siya ng halik at marahan nagsisimula ng maglakbay ang aming mga kamay.
Sa paglapit ng aming mga katawan ay naramdaman ko ang unti unting pagkabuhay ng kanyang sandata, na sya ring naging dahilan upang tuluyan na ring tumigas ang aking ari.
ipinasok ko ang aking kanang kamay sa pantalon at loob ng brief niya at pinisil at piniga ko ang naghuhumindik na niyang sandata, sa ginawa kong iyon ay napaungol siya, na siyang hinihintay ko upang ipasok ang maalab kong dila sa loob ng kanyang bibig…ginalugad ko ang loob nito at nilalaro laro ko ang dila niya, at napaungol ako sa sarap ng sipsipin niya ng marahan ang dila ko… umatras siya ng bahagya at inilock ang pinto ng banyo, at muli ay siniil niya ako ng halik… tinanggal ko ang kanyang damit at ganun din ang ginawa niya sa akin.. ibinababa ko ang aking halik sa kanyang leeg, at iginuguhit ko aking dila pababa sa kanyang dibdib…salitang kinakagat ng marahan at sinisipsip,,, pababa sa puson habang tinatanggal ko ang kanyang pantalon kasama ng kanyang puting brief. Ibinaba ko ang aking halik hanggang sa taas na bahagi ng kanyang hindi kalaguang bulbol… hinihimas ko ang kanyang bayag at sarap na sarap siya sa aking ginagawa… nilaro ng dila ko a ulo ng kanyang ari at napapasinghap siya sa sarap… dahan dahan kong isnubo ang kabuuan ng ulo nito at nilaro laro ng dila ko…habang patuloy ako sa paghimas sa kanyang bayag at itaas  na  bahagi ng kanyang bulbol…
masarap siya at hindi nakaksawang laruin ang kanyang sandata… dahan dahan kong isinubo ang kabuuan nito at sinubukang sagarin ngunit hindi ko kakayanin dahil sa may kalakihan ang kanyang kargada… napapalakas ang kanyang ungol habang tsinutsupa ko siya, binibilisan ko ang paglalabas masok ng aking bigbig sa kanyang ari at sinasabayan niya ito ng mala ritmikong galaw at pagkantot… sinisipsip ko at sinsagad hanggang kaya sabay ng paghigop sa kanyang ari… tanging ungol at manaka nakang pagsasabi ng “ang galling mooo…” ang kanyang nasasambit. “Ooooohhhh….”

Nang marahil ay malapit na siyang labasan ay pinatigil niya ako at nagpalit kami ng pwesto siya naman ang sumuso sa akin at pinagsawaan din niya ang ari ko,… halos ilang minuto lang ng ramdam kong sasabog na ako ..tumigil siya at sinabihan ako ng “ako muna” sabay palit kami uli ng pwesto at pinasubo niya sa akin ang matigas pain niyang ari..ilang saglit lang ng pagsuso sa kanyang ari sabay sa pagjajakol ko ng akin ay halos sabay kanming nilabasan…pumulandit sa loob ng aking bigbig ang mainit niyang katas at ilang ulit kong naramdaman ang pagnginig ng kanyang kalamnan sabay sa pagsabog din ng aking katas sahig ng banyo… patuloy ko siyang tsinupa hanggang nasaid ang huling patak ng kanyang tamod…
pinatayo niya ako at niyakap ng mahigpit.


---
Dumaan ang mga araw, ngunit hindi na naulit sa amin iyon ni Jet, though lagi ko siyang nakikita ay walang pagkakataon na wala si Jordan sa tabi ko… isang araw bago ang huling araw ng duty naming sa lugar na iyon ng absent si Jordan ay nagawa naming ni Jet na magsolo ngunit hindi na naulit ang pagtatalik namin..

“Handa mo bang iwan si Jordan para sa akin?” tanong niya nung araw na iyon.
Hndi ako nakasagot dahil mahirap gawin ang hinihingi niya,,hindi ko kayang saktan si Jordan kahit hindi siya ang mahal ko..

Tumitig sitya sa akin at animoy nasaktan sa tagal ng aking kasagutan..noon din ay sinagot ko siya ng oo…
Ngumiti siya sabay sabing  “Ayoko na rito, Nel…gusto ko ng magbagong buhay kasama ka.. May ipon na ako...handa na para sa bagong simula.” Tinitigan ko siya at nakita kong seryoso siya...muli ang lungkot at takot ay nababanaag ko sa kanyang mga mata..

“Sa makalawa, pagkatapos ng duty niyo...sasama na ako sa iyo.” Sabi nitong sa malayo nakatingin… “Kahit hindi tayo magsama sa iisang bubong… basta ayoko na rito.”
Hindi  ko siya nasagot… marahil ay dahil sa hindi rin ako handa.

“Pwede bang sa Sunday na lang? Tutal dalawang araw lang mula bukas makalawa…” ang sabi ko.

Tumango siya… “Alam mo kung san mo ko makikita…”

Dumating ang araw na iyon, sa pagdadalawang isip ko ay natagalan ako bago maghanda para puntahan siya…ngunit dumating si Jordan at marahil ay alam niya na iiwanan ko na siya… nagmakaawa siya at muli ay lumambot ang puso ko sa kanya… ng gabing iyon pinagsaluhan naming ni Jordan ang sarap ng kataksilan…alam kong nagtataksil ako kay Jet sa kadahilanang siya talaga ang mahal ko.

Hindi kami nagkita ni Jet, hindi ko siya nasipot…at mula noon nawala ang komunikasyon namin. Sa hindi ko pagsipot hindi ko na rin siya natawagan at wala siyang reply sa mga text ko…alam ko galit siya…hindi ko na siya nahanap.
---

Halos dalawang  buwan na ang nakakaraan, mula ng bumisita ako sa lugar na ito. Hindi ko alam kung ano ang dahilan ko kung bakit bumalik pa ako dito, marahil ay nagbabakasakali lang ako na makita ko siya uli…wala na kami ni Jordan, at gaya ng sabi ko wala na rin kaming komunikasyon ni Jet…bumalik ako sa lugar na ito upang makahanap ng kwento para maipasa sa editor namin…deadline na sa makalawa.


Sa muling pananariwa ng nakaraan sa lugar na ito ay hindi ko maiwasang mapangiti ng mapait. Nasaan na kaya si jet?
Makikita ko parin kaya siya sa poste ng meralco?

Sa paglalakad ko ay pumailanlang ang isang awitin na nagpangiti sa akin…naalala ko ang swabe at baritonong tinig ng lalaking minsan ay minahal ko, o maaaring patuloy na minamahal ko.


Hinanap ko ang pinanggalingan ng tugtog at napakunot ang noo ko ng makita ko ito. Lumapit ako at nagkaroon ng interes na maaring dito ay may mahahagilap akong kwento. Naupo ako sa isa sa mga silya doon at nakatitig lang sa harapan… marahil ay gusto ko lang magpahinga kaya naisipan kong pumasok…naramdaman kong may naupo sa tabi ko, nilinga ko siya at kita ko sa kanyang mga mata ang pagdadalamhati, may katandaan na ang aleng ito at mugto ang mga mata… “Kilala mo ang anak ko?” ang tanong niya sa akin na pagaralgal na boses.

Alanganing napangiti ako sapagkat hindi talaga doon ang sadya ko…

“Kung alam ko lang…” anas niya na animoy hindi alintana ang aking presensya.. nagkaroon ako ng interes na maaaring maisusulat ko ang buhay ng anak ng aleng ito…

“Maaari mo bang ikwento sa akin kung sino siya…?” ang sabi kong ininguso ang nasa harapan.
tumango siya...at inilabas ko ang aking celphone para gawing recorder at ang aking ballpen at pad paper.

“Alam kong matagal na siyang nagtitiis…” panimula niya.. “Kung sana nakinig lang ako noon, sana ay naagapan ko pa siya…sana hindi ito nanagyari sa kanya…sana hindi ito ginawa ng hayop niyang amain…” tumulo ang kaninang luha ay pilit niyang pinipigil…hindi niya natapos ang kanyang kwento dahil sa kanyang emosyon kaya naghanap ako ng makakapagkwento sa akin ng buo…

Mula pa pala pagkabata ay minomolestya na siya ng kanyang amain… ginawa siyang sex slave, parausan lalo na kung lulong sa droga ang kanyang stepfather..nagsimula ang panggagahasa sa kanya nung siya ay grade six palang…nagbulag bulagan ang kanyang ina dahil sa pagmamahal nito sa kanyang pangalawang asawa… hindi nagka girlfriend o walang nagging kaibigan ang biktima dahil sa takot na siya ay pandirihan at takot na rin sa kanyang amain…


Papaalis na ako noon sa lugar na iyon na hindi man lang sumisilip sa biktima…nireview ko ang mga nakalap kong data para sa isang kwentong maaaring mailathala sa aming school organ ng binigay ko ang huling katanungan… “Paano siya namatay?”

“Dahil sa bugbog…nalaman ng amain niya na makikipagtanan na siya o lalayas na siya, hindi sinipot…bumalik ayun binugbog… halos dalawang bwang nakaratay sa ospital bago namatay…”

“Kanino siya makikipagtanan?...Maari ko ba siyang makausap?” ang tanong ko…

Tinitigan ako ng babaeng kausap ko at sinabin ng pabulong… “Atin atin lang to…ang alam ko makikipagtanan siya sa taong nagngangalang Midnight Blue…diba pangalang lalaki yun?” aniya na may kalakip na makahulugang ngiti. “Sino si Midnight Blue?” tanong pa nito na animoy alam ko ang sagot.

Napamaang ako…matagal bago ako naglakas ng loob na lumapit sa puting kabaong na kanina pa ay tila kumakaway sa akin. Napapalibutan ito ng mga putting bulaklak… sa paglapit ko, nakita ko ang isang mukha ng puno ng katahimikan…isang mukha na nakaaklas sa lungkot, isang mukha na payapa… dumaloy ang isang patak ng luha sa aking pisngi.

Habang tinutupi ko ang liham ko sa aking editor ay  pinapakinggan ko ang pintig ng aking puso gamit ang nawala kong stethoscope… marahil ay nagtataka kayo kung paanong naibalik sa akin ito, tulad ng pagtataka ko kung bakit hindi parin tumitigil ang puso ko sa pagtibok gayung ang pagibig nito ay hindi na kailanman matatagpuan dito sa ibabaw ng mundo.

Lea,
editor-in-chief
Fatima Tribune
I am sorry to tell you that I can’t provide a story for this month’s issue. I am still searching for the pieces that had been taken away from me…my heart…my love…my soul.
                                                                                                            Yours,
                                                                                                            Nel M.B
                                                                                                            a.k.a Midnight Blue


end

Friday, October 7, 2011

Bible


Bible


A 21 year old son asked his parents for a car on his birthday.



Unfortunately his father handed him a bible.



Instead of receiving it, he threw the bible, went mad and never returned home.



Years passed, he had raised his own family and kept his grudges on his parents.



One day he received a letter saying that his parents met an accident and died.



He went to the funeral and surprisingly found the bible he refused to accept when his parents gave it.





As he went on to the pages of the bible,



he noticed an envelop with a car key and letter that read...


"Happy Birthday, son, we love you." 
                                                                                                    -ma&pa


Sunday, October 2, 2011

Beauty

I just want to share this beautiful story taken from Coelho's The Alchemist.  -gmore :)


Narcissus

source: from The Alchemist by Paulo Coelho



The Alchemist picked up a book that someone in the caravan had brought. Leafing through the page, he found a story about Narcissus.

The Alchemist knew the legend of Narcissus, a youth who knelt daily beside a lake to contemplate his own beauty. He was so fascinated by himself that, one morning, he fell into the lake and drowned. At the spot where he fell, a flower was born, which was called the narcissus.

But this was not how the author of the book enede the story.

He said that when Narcissus died, the goddesses of the forest appeared and found the lake, which had been fresh water, transformed into a lake of salty tears.

"Why do you weep?" the goddesses asked.

"I weep for Narcissus," the lake replied.

"Ah, it is no surprise that you weep for Narcissus," they said, "for though we always pursued him in the forest, you alone could contemplate his beauty close at hand."

"But...was Narcissus beautiful?" the lake asked.

"Who better than you to know that?" the goddesses said in wonder. "After all, it was by your banks that he knelt each day to contemplate himself!"

The lake was silent for some time. Finally, it said:

"I weep for Narcissus, but I never noticed that Narcissus was beautiful. I weep because, each time he knelt beside my banks, I could see, in the depths of his eyes, my own beauty reflected."

"What a lovely story," the Alchemist thought.


****

the fallowing article was researched after I read the beautiful story above.

Echo&Narcissus

Zeus, the King of the Olympians, was known for his many love affairs. Sometimes the young and beautiful Nymph Echo would distract and amuse his wife Hera with long and entertaining stories, while Zeus took advantage of the moment to ravish the other mountain nymphs. When Hera discovered the trickery she punished the talkative Echo by taking away her voice, except in foolish repetition of another's shouted words. Thus, all Echo could do was repeat the voice of another.

Echo fell in love with a vain youth named Narcissus, who was the son of the blue Nymph Leiriope of Thespia. The River god Cephisus had once encircled Leirope with the windings of his streams, and thus trapping her, had seduced the nymph. Narcissus was their child.

Concerned about the baby's welfare, Leirope went to consult the oracle called Teiresias regarding her son's future. Teiresias told the nymph that Narcissus "would live to a ripe old age, as long as he never knew himself."

Narcissus was beautiful as a child and grew even more so as he matured. By the age of sixteen he had left a trail of broken hearts, from rejected lovers of both sexes. Narcissus wanted nothing to do with falling in love with anyone and rebuffed all attempts at romance.

One day when Narcissus was out hunting stags, Echo stealthily followed the handsome youth through the woods, longing to address him but unable to speak first. When Narcissus finally heard footsteps and shouted "Who's there?", Echo answered "Who's there?" And so it went, until finally Echo showed herself and rushed to embrace the lovely youth.

He pulled away from the nymph and vainly told her to get lost. Narcissus left Echo heartbroken and she spent the rest of her life in lonely glens, pining away for the love she never knew, until only her voice remained.

A man named Ameinius was one of Narcissus' most ardent admirers, and repeatedly vied for his attention. The conceited youth responded by sending his suitor a sword, telling him to prove his adoration. Ameinious proceeded to plunge the sword into his heart, committing suicide to demonstrate his love, but not before he beseeched the gods to punish the vain Narcissus.

The goddess of the hunt, Artemis, heard the plea and made Narcissus fall in love, but a kind a love that couldn't be fulfilled. Narcissus came upon a clear spring at Donacon in Thespia and, as he bent low to take a drink, for the first time caught sight of himself reflected in the pool. Try as he might to touch this exquisite person in the waters, however, he never could.

For hours he sat enraptured by the spring, at last recognizing himself but tortured by the realization that he could never possess the object of his infatuation. Narcissus was tormented, much as he had tormented all those who in the past had been unlucky enough to fall in love with him.

Finally unable to stand the agony Narcissus plunged a dagger in his heart and died, calling out a last goodbye to his reflected image. Where his blood soaked the earth sprung up the white narcissus flower with its red corollary.

***